maandag 18 juli 2011

onze pa

Weer zijn leuke gasten vertrokken en dan voelt het afscheid even weemoedig, alsof een familielid vertrekt. Het leven trekt verder, wassen (Marleen) en wat ruimen, klooien, mijn dingen, een stuk zaterdagkrant over de tour, mail bijwerken.
Nelson Mandela 93 vandaag. Johnny Kraaijkamp gaan hemelen, 86 jaar. Ruim een jaar ouder dan onze pa nu zou zijn geweest. Pa vertrok ineens, nu bijna 20 jaar geleden.
Mijn vader was mijn beste vriend. Tussen hem en de chauffeur in ging ik met de verhuiswagen van Valkenburg naar Goirle. Daar liep hij pijprokend te kijken hoe we voetbalden, soms deed hij mee. samen luisteren naar Paul Vlaanderen en naar de voetbalwedstrijd zondagmiddag op de radio. Samen de eerste TV-wedstrijd Duitsland-Nederland, samen naar Willem II.
Hij was er ineens met mijn moeder daar toen ik op de moterkap belandde van een auto. 11 jaar oud op woensdagmiddag op weg naar het voetbalveld achter de Albertus Magnusschool. Met de fiets te snel de weg over en knal. Niks, dank engel. Mijn broer moest getroost worden met een ijsje, die was nog meer geschrokken dan de boosdoener zelf.
Eén keer heb ik een pets van hem gekregen op de trap in Kerkstraat in Goirle omdat ik mijn zus, ons Marie, zoveel pestte en er nog brutaal over was ook, dik verdiende klap!
Samen met alleen pa naar de Brabantse tenniskampioenschappen (finalist)in Son op de dag dat Bobby Kennedy werd neergeschoten.
Samen met de familie zondagen toeren door België wat eindigde met een pint en een biljart. 's Nachts kwam hij mee doorzakken met de laatste schoolkameraden vd feesten bij ons thuis. Pa nam ons pubers, broer, schoonbroer, mij mee naar Normandië. Naar boerderijtjes kijken en heerlijk lekker lang tafelen in de restaurantjes daar...

Samen zoveel verder geleefd, beleefd, gereisd, gelachen, gehuild, gezien, gevoeld, bedacht, bediscussieerd en ondernomen...
Mijn vader, mijn vriend en held. Zijn ziel voedt me nog steeds. Ik brand de kaars en denk aan hem, aan ons, één grote familie...