Gasten vanmorgen vertrokken, even stil.
Vogels fladderen rond, katten spinnen in de zon.
In de gîtes bruist het levendig, waterpret.
2 kids, 2 zwembadjes en een waterspuit, feest.
Hondsdagen komen er aan na de bui van gister.
Het groeit, bloeit, planten loeien van vreugde.
Een feest van lieve overvloedige voorspoed...
Een kolibrivlinder geland op tafel....
Tijd om te overpeinzen, met dank aan de passanten.
Vele gesprekken, levendig, serieus, humoristisch, vrolijk.
Levensverhalen die uitgewisseld werden.
Paden die niet allen over rozen gingen.
En nog, lijdenswegen, kankers te bevechten...
Kaarsjes branden we elke dag, met vragen om hulp.
Vragen om genade, mag het leven langer, zonder pijn?
Vele wensen, ideeën, dromen, toekomstplannen...
Hoofdvraag in de overwegingen steeds opnieuw:
wat wil je het liefst, ja het allerliefst?
Nu alles laten vallen.
Niets moet, alles mag.
Wat wil je dan het liefst?
Hier en nu leven, het paradis ervaren...
Gezond, boek schrijven, zingen, dansen...
Reizen, de wereld ontdekken, vrij zijn....
Meer tijd voor de kinderen, samen op pad....
Andere baan, in het buitenland, opnieuw starten...
Meer bewegen, minder kilo's, meer kracht...
Overgeven aan het pad, niet plannen...
En vul het zelf verder in...
Dan komt de vraag:
hoe lukt me dat wat ik het allerliefste wil?
Wat te regelen, wat los te laten, wat te gaan bevragen,
hoe te financieren, met welke mensen... nu het plan....
wie wat waar wanneer en op welke wijze.....
Blijft vooreerst de vraag: wat wil ik het allerliefst?
