De laatste weken leven we hier in Sailly alsof het alle dagen weekend is, no stess. Dat is niet zo moeilijk want er is hier rust en ruimte, tranquillité et espace. We worden hier wakker vh gebalk vd stieren, geloei vd koeien als hun jong zijn weggehaald, getjilp vd vogels, gekwaak vd kikkers. Op de veranda hoor je als grootste lawaai soms de koeien grazen in de wei.
Alles onder control, niks nijpt, alles loopt gemoedelijk en vriendelijk, het voelt zen.
Zen heb ik leren kennen als aanstaand vader met studie- en werkstress in 1973 door lessen te krijgen van Zuster Maria Smulders, een adept van Karlfried Graf von Dürkheim. Vanuit Hara het dragende midden, gelokaliseerd net onder de navel, werden we getraind om in lotushouding, een halve in mijn geval, te ademen. Lange inademing door de neus en uitademing door de mond. En de gedachten laten gaan, loslaten, concentreren op het ademen.
Op een weekend in Vogelenzang Bloemendaal dat jaar kon het ook andersom, inademen door de mond en samen met een ander uitademen door de neus met geluid, mmmmmmmmmmmmmmmmm, dat was een onvergetelijke, hemelse ervaring.
Later, begin '90 bij een Zentraining abdij Maria Toevlucht in Zundert bleek dat je ook gewoon mocht zitten op de hoge banken in de kapittelzaal, niks ingewikkeld op laag bankje of kussen als dat niet gaat. Dan de rug recht, de handen met de handpalmen naar boven op de knieën en ademen. De ogen geloken of als het echt druk om je heen is dan gewoon gesloten. En ademen. Als dan de adem vanzelf gaat dat zijn er momenten na de uitademing dat er tientallen seconden geen adem nodig is. Dat kan het gevoel geven in het walhalla te zijn. Zen.
