De eerste keer dat ik de engelbewaarder mij droeg was een van mijn allereerste herinneringen. Als 4jarige op een zonnige voorjaarsdag onderweg vd kleuterschool naar ons huis in Valkenburg. Die weg voerde over de veemarkt die er in 1956 nog wekelijks was. Ineens ploef kopje onder in een beerput midden op dat marktplein. En hup zo ineens er weer uit, alsof een engel me optilde...
Vervolgens de stinkende tocht naar huis. Daar stond moeder in de kraakheldere witte keuken. Ze was lief, niet boos. Al mijn kleren mocht ik daar laten vallen en ging in de ronde tobbe.
"Heilige Antonius beste vrind, help dat ik mijn beurs/bril/sleutels/telefoon/etc weer vind" en jawel even zo vaak iets later komt dan het gezochte tevoorschijn.
Als katholieken bidden we vooral het "Weesgegroet Maria vol van genade" met de vraag om ons bij te staan in allerlei zware tijden.
Zo heb ik al jaren een verstandhouding met Antonius voor de verdwenen zaken en met Maria voor de zaken die om hulp vragen. Laat daarbij mijn oudste zus en haar man Maria en Antonius heten, dus da's extra hulp en genade.
Zo zijn we in de familie allemaal gezegend met de naam Maria, vader, moeder en hun 4 kinderen, hoewel wij deze naam Maria in onze profane wilde jaren '70 niet hebben doorgegeven.
Een 6tal jaar geleden kwam een heel persoonlijke beschermengel in naam tevoorschijn. In een lijst met allemaal beschermengelen. De hele dag een engel om mee te contacten en te communiceren!
De engel kan zomaar komen....
Vragen om hulp helpt....
