gewoon doen

Vanmorgen om 8 uur 33C in de zon op de veranda. Begin van een feestelijke maandag. Consulaat gebeld voor een nieuw paspoort. Al weer 5 jaar geleden dat ik daar was. Franse gasten voor volgend jaar te woord gestaan, willen 3 weken in de gîte. Naar vakanties gekeken. Tenslotte is Toussaint, Allerheligen, de seizoensafsluiting....

Dan komen de nieuwe gasten in de gîte met de mededeling dat de douche het daar niet goed doet. Ze hadden dan maar in bad gedoucht maar dat spat nogal. Tjesus, vroeger zou ik daar van geschrokken zijn. Naar de plombier, loodgieter op zoek zijn gegaan. Maar daar al zo vaak bientôt, spoedig, of plus tard, later, te horen gekregen en niets gezien dat ik het zelf ben gaan doen. En wat blijkt, het is vaak simpel. Gewoon beginnen, gewoon doen.
Zoals aan het begin vh seizoen die paar goten die al 7 jaren overlopen. Gewoon loshalen, voorzichtig, niks breken. Schoonmaken, doorspuiten en weer in elkaar zetten. Zo ook nu, goed kijken, jawel de knop voor de koud-warm-wisseling is gebroken. Eeen nieuwe kraan gevonden door Marleen. Losdraaien met de waterpomptang, nieuwe leertjes erin en klaar, in 10 minuten.

Daarna met Addi op de bank praten over het leven en de dood. Ze komt nu voor de eerste keer zonder Rinus, die na 1,5 jaar ziekte op 12 mei is gaan hemelen.
Rinus heeft me de weg gewezen hier in de boomgaard. Hoe de bomen konden worden aangepakt, waar te snoeien en waar te kappen. Rinus leerde me een appeltaart maken. Dat heb ik meteen gedaan toen ik van zijn heengaan hoorde, een appeltaart met tranen. Toch had hij vrede en ging met 72 jaar... En zij gaat voort... Wij gedenken hem.

En wij kijken verder naar wat er gebeurt met de abdijen en andere halteplaatsen op de reis naar wijs. En wat er verder in dit leven te koop en van belang is...

Direct allen tesamen een boulepartijtje.
Vanavond een spiritueel klingeltje en een Bourgondische maaltijd.
De zon schijnt volop. Het roept ons om te gaan spelen. Ça va bien ici!