zondag 11 december 2011

weer thuis

5 weken onderweg, veel mensen bezocht en velen niet.
Heerlijke laatste week in Nederland met familie.
Met weemoedig gevoel huiswaarts, 749km van Milsbeek.
Met de nieuw geinstalleerde Tonton...

Thuis is Dominique blij ons weer te zien.
We gaan deze week het water herstellen in de gite.
Ze woont hier voor 2e winter en waakt over huis en poezen.
Maar er is een leidinkie geknapt ergens...

De kachel opgepookt, hele nacht brandend gehouden.
Buiten bloeien nog een 6tal fuchsiabloemen, 11 december!
10C, 3x beetje vorst geweest hier, nog steeds herfst!

Vanmorgen naar Taizé.
Verrast door een enorme Kerststal buiten.
Een ensemble van taferelen, de eerste is die van de ezel.

Binnengekomen in de eerste zang, hoge zuivere mannenstem.
4 priesters rond 't altaar, 60 frères en zo'n 300 gasten, rustig.
Practige voorganger met ondefineerbare taal, Byzantijns?
Hij spoort met de solozanger in het zwart naast de priesters.

De bede was om oog te hebben voor hen die lijden en de hopelozen.
Dat wij hen, net als Johannes de Doper, een lamp mogen voorhouden.
Daar vang ik de meditatie mee aan.
Rug recht, handen open naar boven op de knieën, ogen dicht.
Dat er voor ieder die lijdt hoop moge zijn op iets moois...
Dat er voor ieder geluk, plezier en avontuur is gegeven...
En vooral voor al die lieve mensen die ik weer niet bezocht heb.
Frank, Pieke, Veronika & Geurt, Harrie en Greetje, Anneke & Kabel,
Adrie en Wil, Annemie, tante Anny, Jubbe&Sjoukje, Polle, Ood...
FrankvH, Frits, Wil, Mai, Hans, Ger&Jack, Dick, Paul, Willem,
Erik, Frank&Anny, de broeders in Zundert, de Nieuwestegen,
en al die vrienden die vroegen om eens aan te komen...
Dat ieder zijn engel moge hebben en ervaren, als levenskracht...
Dat ieder in vrede moge zijn, tevreden en gelukkig...

Tja, zo mooi stil weer al die mensen in de Taizékerk.
Soms de onvermijdelijke hoesters en kuchers, maar toch...
de stilte vd grote geest, de espirito santo!
Velen weer even dichtbij in de grote geest...

Prachtige stem achter het altaar afgewisseld met solozang.
De consecratie is ingetogen voorbij, ineens het Our Father...

Na alles mee te hebben uitgezongen naar het Kerstensemble.
Daar antwoordt frère Hervé, medecelebrant, ons vriendelijk.
Het was een priester uit Libanon die voorging en de taal Arameens.
De taal van Jezus, en ja, de zanger hoorde bij de voorganger.

Thuis was het in Taizé, en thuis is het bij de kachel...
Thuis is het in gedachten bij Mark en Sara, Ko's feestje,
waar famille samenkomt, we branden kaarsjes en feesten mee!