woensdag 31 augustus 2011

Bert Meulman

De complimenten aan Bert Meulman.
Dankzij hem heeft de kringloopbeweging in Nederland de professionalisering gekregen die het nodig had.
Dankzij hem is de keten van kringloopbedrijven Het Goed kunnen ontstaan en groeien.
Dankzij hem heeft de Raad van Commissarissen vd Stichting Kringloopbedrijven Nederland (SKN) het pad geëffend voor een superconstructie waarmee Het Goed en vooral Marktplaats zich konden ontwikkelen tot waardevolle bedrijven.


Vandaag zijn afscheid als burgemeester van Hardenberg.
De kaarsjes branden hier in de Bourgogne voor een fijne, feestelijke dag in Hardenberg. Dankzij hem ook zit ik hier in Sailly, helaas vandaag vanwege gasten en afspraken te ver van Hardenberg.

Mijn poort staat wijd open voor Bert en Anneke Meulman op hun verdere levensreis.
Dat de engelen met hen gaan...

dinsdag 30 augustus 2011

de betoverende waarheid

Een tekst uit de Oosterse wijsheidskalender blijft al een week in mijn hoofd hangen. Het verhaal eindigt op genade, zoals dat voelt bij vooral het begin van mijn dag. Opstaan en naar de kaarsjes gaan voelt als genade, er weer mogen zijn deze dag.

De tekst komt uit Lektüre für Minuten van Hermann Hesse.
"Elk levend inzicht, dwz een inzicht dat rechtstreeks op het leven gericht is, heeft maar één object.
Het wordt door duizenden herkend en op duizenden manieren uitgedrukt, maar is altijd slechts één waarheid.
Het is het herkennen van het levende in ons, de geheime betovering, de geheime goddelijkheid die ieder van ons in zich draagt: het inzicht dat men de mogelijkheid heeft vanuit dit meest innerlijke punt alle tegenstellingen op te heffen.
De Indiër noemt het atman, de Chinees tao en de christen genade."

Het voelt als een handreiking om stil te zitten in de loop vd dag.
En te luisteren naar de stem in de stilte van je hart zoals frère Roger van Taizé dat placht te zeggen. Dat lukt vaak lekker in de tuin, handen in de grond, gras maaien op de motortractor...
Gedachten laten wegstromen en genade kan doorkomen...

zondag 28 augustus 2011

zondag 28 augustus

Taizé met Elianne, Christophe en Marleen.
Zo'n 3000 vooral jongeren, mooie viering.
Niet ego voorop, wel de armen en de uitgeslotenen.

Onderweg naar de puces/vlooienmarkten blijkt de druivenpluk al volop begonnen te zijn. Vriendelijke mensen, die toestaan een foto te maken. Die zeggen dat we de druiven mogen proeven. Kleiner dan bij ons, wel zo zoet.

Een leuk rondje gemaakt, Berzé-le-Chatel, naast de burcht, Chenoves en Lalheue aan het water waar gevist wordt....
En zoals elke dimanche/zondag een fraaie buit.

vrijdag 26 augustus 2011

Abel van den Wildenberg

Het grote nieuws vd dag. Sms van Maria om 08.43.
"Oma geworden om 6.40u! Supergoed gegaan thuis. Zoon Abel ruim 7 pond."
Mamamarleen en Papapolle van harte gefeliciteerd.
Een knappe wereldburger erbij.

Het leven heeft 2 kanten. Vandaag kwamen 2 rouwkaarten binnen. De moeder van Joke, Marleens vriendin, met 87 gaan hemelen. Zo ook Harry Wesselings vader met 82. Ik zie hem hier in Sailly nog binnenkomen 2 jaar geleden, aandachtig, vrolijk, vriendelijk, stevig. Zo ineens is 't over... Gelukkig voor hem in aanvaarding, rust en vrede.
Mooie tekst van Huub Oosterhuis op de kaart:
"En niemand weet wat leven is
alleen dat het gegeven is
en dat van dit geheimenis
God het begin en het einde is."

Vandaag hier veel regen, lage temperatuur, 14C. Werkdag. In overall. Moi mee met de Duitse familie in de gite uit Hamburg om hun huisje, dat ze sinds 1979 bezitten, én vooral de tuin, waar ze weinig aan deden, leeg te kruien.
Marleen aktief met de druivenoogst. 13 emmers vol. En nog meer binnen te halen...
We dragen de overdaad op aan hen die gingen en vooral aan hem die kwam vandaag, Abel!

donderdag 25 augustus 2011

comme Dieu en France

Daar zitten Koko en Kika. Komen vd boerderij in de Bresse, geboren 1 december 2004. In het begin heb ik ze net als moeder Mini in de bek mee rond genomen. Ze hingen aan me hier, kropen in mn nek, volgden me waar ze konden. Totdat nicht Annemie kwam met haar allergie voor katten. Helaas voor Koko en Kika, ze moesten naar buiten. Naar de stallen en de caves. Plekjes warm en droog, genoeg aanwezig. In de winter werd Koko gesignaleerd in de toren boven de blauwe kamer, dichtbij de warme schoorsteen.
Koko is duidelijk de baas vd twee. Heerlijk mooi gracieus vriendelijke kat. Hij zal niemand slaan. Dat is bij Kika niet gezegd, die kan wel eens uithalen als je die verkeerd benadert.
In april 2008 verhuisde Marleen met haar Pluisje naar Sailly. Met de toen 17 jaar oude Pluisje. Die moest wel binnen mogen op beperkt territorium. Daar sloop Koko dan wel eens achteraan. Zoals die het steeds probeert om binnen te komen.
Na anderhalf jaar ging Pluisje naar de kattenhemel. En ligt hier begraven onder de eik bij het bassin achter in de tuin.

Sinds een paar maanden hebben we hier een wilde kat. We dachten eerst dat het Romey was, de grijze kat vd Engelse buurvrouw. Die wordt door Kathryn gevoed (of als ze weg is door ons) maar is niet te aaien. Zo heeft Kathryn nog een wilde kat, wel tam gekregen. Die mag in huis sinds haar Sue het leven opgaf.
Toevallig, haar 20 jaar oude witte Sue overleed in dezelfde week als Pluisje.

Alzo, eerst een paar weken steentjes lopen gooien naar de vermeende Romey. De kat leek steeds magerder te worden. Die sneakte steeds de stal in om de restjes van Koko en Kika te eten. En verdorie niks geen Romey maar een jong scharminkel. Ergens achtergelaten. Toch maar geadopteerd en kado gedaan aan Marleen. Omdat hij zo sluipt en omdat het mooi past bij Pluisje heb ik hem Sluipje genoemd. Hij is nu aan het leren dat hij niet in huis mag. Hij snort de ganse dag van tevredenheid. En heeft het lekkere plekje bij de achtervoordeur op de rozenblaadjes ingenomen.
Vanmorgen was het nat en donker, bleven ze hele ochtend op de veranda. Lekker lui in een stoel of op de grond. Samen rustig, hoewel Kika soms blaast als Sluipje te dichtbij komt.
Als je het hebt over comme Dieu en France moet ik het eerst denken aan de katten. Die leven heerlijk lui, langzaam, speels, Bourgondisch gevoed... als God in Frankrijk...

woensdag 24 augustus 2011

de slang en de kikker

Vanmorgen dreigt het weer om te slaan. Naar frisser. Tijd om de appels vd bomen te halen. Voordat de regen ze naar beneden slaat en butsen geeft.
Vanmiddag komt Marleen aangerend. De slang heeft een kikker. Net zoals vorig jaar Bart met Fien en Dries aankwam. Toen volgden we de slang de hele vijver rond. Tot de kikker uiteindelijk uit de bek sprong. De slang kwam als een cobra omhoog en siste naar ons.
Wij hadden hem belet de kikker te verzwelgen.
Nu was het serieuzere koek. De kikker kermde. Zachte kwakkwak. Nu zat hij vaster in de bek vd slang dan vorig jaar. Je kon zien dat ie naar binnen gezogen werd.
De slang ditmaal liet zich niet afleiden. En schoof met de kikker onder de waterlelie waar hij normailter huist. De kikker ontsprong dit jaar de slang niet...

Intussen was het buitje gekomen. En zien we hoe fraai de druiven erbij staan. De pluk in de wijngaarden gaat eerdaags beginnen...
Het blijft met 25C nog klam warm...

dinsdag 23 augustus 2011

courgettesoep en snijbiet

Vroeg in de benen vanmorgen want het is te heet 's middags om te werken. Plan was om 7 uur in de tuin. Werd uur later. Onkruid gewied, vooral de distels weg, die zaaien te hard zichzelf uit en prikken in het gras.

Hannamaria kwam om 9.30 uur met een enorme tas cote de bette, snijbiet in het Nederlands, warmoes in het Belgisch. Hannamaria's potager, groententuin is overvloedig en weelderig, vruchtbare grond. Hier is het nog wat schraal maar de courges, pompoenen, en courgettes, groeien overvloedig. Ook komkommers, augurken, tomaten willen wel, de snijbiet wat minder. Zie foto.
Lekker. Een oude groente, smaakt als andijve, wat zoeter. Zeker met een sausje erover. Daarvoor gebruik ik nu de grootste pannen.
Sinds Michel de topkok zei dat we in te kleine pannen koken gebruik ik zoveel mogelijk de grote. Makkelijk om te roeren. En te staafmixen als nodig.

Vanmiddag telefoon van Vincent uit Gap, die eerder hier feest heeft gevierd. Zit daar met 3 vrienden en zou graag hier overnachten, eten en drinken, wijn genieten. Tja, de week rust hebben we gister al gehad. Dus kom maar door.
Zodoende is de snijbiet al voorgesmoord. En de courgettesoep staat op. 2 groene en een gele courgette. Alles bij elkaar een aardige pan soep voor wel 20 personen.
Eerst uitjes en knoflook gefruit in de wijnolie (huile de pépins de raisin). Volgens de kok Hans van vorige week is dit nog zachter en lichter dan olijfolie.
Vervolgens koud water erbij. Geen gekookt water wat ik eerst deed. Koud maakt, zo zei Michel, dat de groenten meer hun smaak behouden. Dus langzaam koken, met kruiden uit de tuin erbij, basilicum, maggi, bieslook, thijm, dille en een blaadje laurier. Die laurier en de harde stukjes vd thijm moet ik er wel uitvissen voordat het gestaafmixed wordt. Beetje peper erbij. En het wordt een heerlijke zachte soep... Staat nu te pruttelen... Kan nog afgemaakt met fromage frais en wat strooikaas op brood..
En wat ervan overblijft na morgen wordt ingvroren. Geef daarvan zaterdag mee aan Dominique, onze Franse hulp, die het heerlijk vindt, de soep van Joep. En daarmee logenstraft dat Fransen in de zomer geen soep eten!

Maak de snijbiet af met puree, gehakt en een halalworst.
Als derde gang een grote druipende camembert uit de oven.
En als laatste gang ijs, als men na de overvloed nog wil...

Mmm, wordt smullen op de veranda........

maandag 22 augustus 2011

La canicule

Gister om 18.00 uur reden we Bourgogne binnen. 35C ! We hoorden op de radio dat er een alarm is uitgegeven vanwege de Canicule voor 7 regio's in Frankrijk. Daar hoort de Bourgogne bij.
Wij wonen in Saône-et-Loire, departement 71 (71, te zien op de autonummerplaten). Net in Zuid-Frankrijk waar het super heet is.

Onze burgemeester, notre maire, waarschuwt elk jaar in het bulletin vd gemeente, dat jaarlijks 2x verschijnt, voor La canicule, de hondsdagen. Het is dan zo heet dat de ouderen vooral beter kunnen binnen blijven. En het advies: veel water drinken.
Elk jaar overlijden met name ouderen door deze tropische hittedagen boven de 30C.

Vanmorgen om 9 uur al 30C in de schaduw. Nu net achter de thermometer uit de zon gelegd, want die zat aan de top van 55C.
Het terras voor is zo heet dat er met de blote voeten niet over te lopen is, zoals in januari op het terras van Gonzalo in Buenos Aires. Zon, heet, hoogzomer...

Deze week alleen gasten in de gîte. Tijd om bij te komen vd enerverende bezoeken de afgelopen maanden. Heerlijk lezen uit de stapels tijdschriften en boeken die Sara heeft meegegeven.
Maandag, een dag om te vasten, te matigen, aan te sterken...

zondag 21 augustus 2011

Jubbe & Sjoukje, Echtpaar van het jaar 2011

20 augustus 2011. In de paradijstuin van De Viel in Bingelrade.
Het prachtige huis van Frans en Madeleine van den Wildenberg.
Trouwfeest van Jubbe van den Wildenberg en Sjoukje Boomsma.
Ecxellente plek voor een fenomenaal huwelijksfeest.
Met als ambtenaar vd burgerlijke stand, Petra Dikschei, de moeder ook van Jubbe's jeugdvriend Twan sinds de lagere school in Milsbeek.
Geweldig, groots, lieflijk, vrolijk, speels huwelijk, supermooi!!
Een zeldzaam breed uitgemeten levensgeschiedenis van bruidegom en bruid van dichtbij beschouwd door Petra, zonder een enkele hapering of verspreking. Alles paste. De zang van Janneke, begeleid door Sara op piano. De toespraak van Geeske, de moeder van Sjoukje. De rake kwinkslagen retour van Jubbe op opmerkingen aan zijn adres. Het tekenen door 6(!!) getuigen vanwege deze bijzondere lokatie. De feeërieke entourage. De blije bruilofsgasten op het hemels sfeervol feest, met zo'n 23C, volle zon, lommer beschut en een roesje wind.
Mij was gevraagd door Maria, moeder van Jubbe, met instemming van Frans, vader van Jubbe, om een woord te spreken.
Met de Bourgondische engelenbel het bruidspaar toegesproken. Dat het gaat om Dankbaarheid, Genade en Liefde in dit leven. Dankbaar dat het zo past met 4 families rondom het echtpaar. Die elkaar mogen. Genadig om alles wat gegund is en hen toegvallen is op weg naar deze marriage. Liefdevol, met ruimte laten voor elkaar.
Elkaar dragen, verdragen in moeilijker tijden en verder dragen. Als echtgenoten (van Petra kwam dat echtgenoten stamt van echt genieten!) op pad, op avontuur, op weg naar nieuw leven...
En dat wij voor hen, Sjoukje & Jubbe, daartoe de zegen vragen. Ringeling, tingting. Let the angels go with them. Houd de kaarsjes brandend. Hiephiephoera, lang lang zullen ze leven, in de gloria.
Heerlijk feest. Taart. Champagne.


Feestelijke mensen in vele groepjes verzameld.
Dansen met de swingende band uit Bergen aan Zee.
Met dank aan Frank van Gorp voor deze feestprentjes.
Er zullen er via meerdere kanalen nog vele volgen.
Weddingplanner Inge heeft zeker ook dat super geregeld.
Zo'n onvergetelijk huwelijk is natuurlijk navenant vastgelegd....

vrijdag 19 augustus 2011

Sjoerd 26

18 augustus 1985, 07.09 uur. Sjoerd wordt geboren in het Sint Jozefziekenhuis in Eindhoven. Gezond en wel. Moeder, vader, 2 paar grootouders blij aanwezig dezelfde dag bij Jetse Sigiward van Gorp. We noemen hem Sjoerd.
26 jaar later op 07.09 uur op 18 augustus slapen Sjoerd en Gerline nog op het bergje, Montagny, van Sailly.
Vooral om bij te komen vd inspanningen een dag eerder op de tennisbaan van Sailly. Monter gingen we om 11 uur van start met een mixed dubbel.
Sjoerd met Gerline meteen op de turbo, Marleen en Joep met 6-0 verslagen in 20 minuten. De tweede set duurde eens zolang, eveneens voor Sjoerd en Gerline 6-4.
Dan de match waar we steeds over spraken: Sjoerd-Joep. Eenmaal eerder heeft Sjoerd me in Sailly verslagen in een zinderende partij. De dag erop werd dat gecoorigeerd met winst voor de ouwe. Toen met Ad en Anneke Jongeneelen als publiek. Nu hadden we naast de dames als toeschouwer Hans Hermanides. Het is bloedheet, ruim 25C in de schaduw en wij spelen in de volle zon. Het is fun.
Als ik van iemand moet verliezen dan het liefst van Sjoerd maar hij krijgt helemaal geen punt kado, ook al is het zijn verjaardagsweek. Practige ballen, knullige missers, toch echt mooi tennis.
Het loopt tot 5-5 gelijk en dan valt het geluk naar de kant vd oudste, 5-7. Of deze stand nog ooit te herhalen is, betwijfel ik gezien de spierpijn nu... maar... Sjoerd heeft daar ook last van...

Sjoerd en Gerline komen toch om goed 10.00uur de 18e tevoorschijn en worden door ons toegezongen. Kabel en Mees erbij die de avond tevoren gearriveerd zijn. Lang zal ie leven in de gloria, hiephiephoera!
Hij had een mooie Engels bijbel met Gerline hier gezien en het doet deugd dat zij die bijbel een mooie plek willen geven in huis in Utrecht.
Het was Sjoerds wens om uit te gaan eten. Zo'n heerlijk Frans menuutje op het terras van La Jouvence in st. Gengoux-le-National. lekker rustig 2 uur aan tafel en dan zo'n 4gangen met koffie toe.
En daarna zoals elke dag wederom de boulestrijd en die werd door Sjoerd in wisselende samenstelllingen gewonnen. Hier werd er door niemand met opzet iets kado gegeven. Strijden tot het laatste 13e punt gescoord is!
Hup zo opnieuw revanche voor gister, de laatste match eindigde in 13-0... Eens zien nu of we het jonge stel vd veranda naar de jeudeboulebaan kunnen bewegen, want het is lekker lezen in de zon.
En dan morgen op naar huize Frans en Madeleine van den Wildenberg in Bingelrade. Daar trouwen Jubbe en Sjoukje. De familie bijeen op een grote feestdag!

dinsdag 16 augustus 2011

Maria Hemelvaart

Maria Hemelvaart, 15 augustus. In Frankrijk een nationale feestdag. Tijd voor weer een petanque, jeudebouletournooi. Puces weer alom. Een hele grote in Charolles en een kleine lieflijke rondom de stompe kerk in Gourdon. Zon. Feest. Met een leuke pucesbuit.
In Sailly een bijzondere dag. Er is een mis 's morgens. De enige officiële mis in het jaar. Begrafenissen en huwelijken daargelaten.
Om 17.00 of 17.30 zou de processie zijn. Eindelijk na 7 jaren eens een keer meemaken. 2 jaar geleden op verzoek vd Engelse buurvrouw de trappen naar Maria Auxiliatrice helemaal aangeveegd. Toen bleek de processie ineens voor 17.00 uur al boven te zijn. Vorig jaar waren we zo fanatiek aan het jeudeboulen dat we de processie pas bemerkten toen de stoet al bij het Mariabeeld was aanbeland. Dus de ballen devoot neergelegd en het gezang aanhoord.
Dit jaar waren op we op tijd, voor 17 uur al naar boven gelopen en vervolgens weer naar beneden om omstreeks 17.30 uur bij de kerk aan te komen waar net de vaandeldragers en de prètre, de priester, met een stoetje naar buiten kwamen. De rozenkrans werd rondgezongen op de weg naar Maria die al sinds 1881 op ons domeintje neerziet. Dat geeft een weldadig, vertrouwd, veilig thuisgevoel.
Fijn om nu eens mee te mogen lopen in de stoet met zwetende mannen, die een voor een hun jasjes uitdoen en dan hun bezwete ruggen laten zien. De vrouwen en de kinders lopen dan makkelijker naar boven.
De priester zingt voor en wij antwoorden zingend: Mère de Dieu, priez pour nous, pauvre pécheurs, maintenant et à l'heure de notre mort. Amen.
Bij Maria aangekomen zien we een groep ouderen die heeft zitten wachten daar op de bankjes voor aan de weg. We horen voor het eerst dat ze Maria de Montagny wordt genoemd door de priester, die halverwege blijft staan. Hij richt zich tot de jongeren boven bij Maria met de vaandels en de ouderen die beneden blijven staan langs de weg. Er wordt nog een Ave Maria gezongen en een Salve Regina, zo heerlijk dorps veelstemmig. De groep ouderen, waaronder wij, een hele regel eerder klaar dan het koor boven...
O clemens, O pia, O dulcis Virgo Maria.

Maria Hemelvaart. Een feestdag in la douce France, le joli Sailly!

maandag 15 augustus 2011

met een b ervoor

Zaterdagavond arriveert eerst zoon Sjoerd en zijn Gerline, met Hans Hermanides meegereden. Vlak erna komt een groep Fransen aan. Ze blijven 2 nachten voor een "trouw"feest in het nabijgelegen Salornay-sur-Guye. Een verkleedfeest blijkt alras. Een dame is gekleed als engel. Haar plechtige communiekleed versterkt met 2 vleugels. Zo staat er ineens zichtbaar een engel op de cour, de binnenplaats.
We proberen het de gasten naar de zin te maken. Bij te staan, te verzorgen. We hopen met engelachtige hulp.
Zo hoor ik nog roepen pa Hermeler, na hem iets bezorgd te hebben op de binnenplaats: je bent een engel.... Wat aardig, leuk van hem! En als ik bijna binnen ben, hoor ik hem naroepen: met een b ervoor....

Zo is het natuurlijk. We zijn bengels, met onze streken, onvolkomenheden, fratsen, zwakheden. Geen heiligen die alle 7 deugden steeds betrachten en alle 7 doodzonden achterwege laten...

Ziehier een beeld vd bengel, de Pinokkio die we gister vonden op de puces in Saint-Huruge, de lange neus als beeld vd menteur, de jokkebrok.
Evengoed proberen we eenieder vrolijk en vriendelijk uit te zwaaien, met een bloem en een goede wens. Als een engel, soms met een b ervoor...

zaterdag 13 augustus 2011

dankbaarheid, vergeving, liefde

Elke ochtend na het aansteken vd kaarsjes op de engel is het kijken naar de wijsheden vd dag. Er speelt de laatste weken in de herhaling een drietal woorden door het hoofd: dankbaarheid, vergeving, liefde. Volgens Bouddha zijn deze drie de basis vd weg naar vrede.
Als je kunt danken voor alles en vergeven aan allen, dan is de weg vd liefde geplaveid. Dan is er geen haat, wrok, belastend verleden, dan is er vrede en verzoening... Dat voelt vrij.
Elke dag klussen te doen dat wel, maar het voelt hier in Sailly als vakantiewerk. Het is eerder mogen dan moeten...
Overigens bevindt zich de tempel vd 1000 Bouddha's op 50 km van Sailly. Gister kwamen daar Ietje en Dirk, onze gasten nu, onze buren Jacqueline en André tegen. Toe-val...

Met liefde vind je in de ander vaak de engel. Zo hebben we hier eergister flink aangepakt met werkengel Hein, bloemenengel Ietje en verwijsengel Dick.
En alle dagen, toujours, aanpakengel Marleen.
Zo zijn welhaast alle gasten goed te beschrijven als hulp-, zorg-, muziek-, zang-, beschermengelen enzovoort.
Van Dick de link voor wie nog engelentherapie zoekt...
http://www.angeltherapy.com/about_at.php

donderdag 11 augustus 2011

zang, stilte, toegankelijkheid

Ontbijt op de veranda. Zon. Kijken naar de dag van gisteren. Det en Hein waren naar Taizé. Mooi die liederen in de herhaling, de stilte nodigt uit om te kijken waar het nou om gaat in het leven, maar zo vreselijk massaal. En dan was het nog niet eens aangeduwd vol want een hele groep is naar de wereldjongerendagen in Madrid.
En Joep, wat trekt jou nou zo in Taizé?

Ten eerste de zang. "Ubi caritas et amor, Deus ibi est" zong ik al in het Clemenskoor van Paul de Boer en in de tuin op de Mauritslaan in Hilversum. Zonder eigenlijk Taizé te kennen, dat kwam pas in 2001 bij het eerste bezoek. Zo heerlijk simpel mee mogen gaan in het grote koor van een paar honderd (in voor- en najaar) tot wel 6000 mensen met Pasen. Daar is geen persoonlijke zangles voor nodig zoals toen in Hilversum. Hoewel er in de zomer wel tussen 14 en 15 uur zangles is in de kerk van Taizé. Ook mooi om mee te maken.

Ten tweede de meditatieve stilte. De ogen niet geloken zoals bij de Zen in Zundert maar gesloten om zoveel mogelijk in het zelf te kunnen zitten. Liefst op een bankje of op de trappen, liever niet op de grond. Dan ademenen en weer die enorme ruimte voelen na de uitademing. Alsof eeuwigheden voorbij trekken en dan met zoveel mensen om me heen. Dan voelt de kerk van Taizé als een heilige plek, een machtsplek.
Fijn om in stilte te bidden voor de geliefden om me heen tot in Nederland en vragen om vrede en verzoening in de wereld. Vele kaarsjes branden, een sfeer van Licht, van genade... Moge die over ieder van ons komen...

Ten derde de toegankelijkheid. Bij stress vroeger, in relatie en werk, zocht ik de abdij op. Dat was soms echt zoeken naar een plekkie. Hoewel de abdij Maria Toevlucht vaak een gaatje voor me had. De Taizékerk is alle dagen van het jaar open. Is het niet de grote kerk met de jongerendagen tussen Kerst en Nieuwjaar, dan is het wel de kleine Romaanse kerk, waar een gewijde sfeer van stilte hangt. Alsof er een grote kracht aanwezig is. Vooral als je voor op het tapijt zit, op de knieën, rug recht, handpalmen naar boven, open...

Taizé, heerlijke plek om in de dag even stil te zitten.

zondag 7 augustus 2011

Onze Vader

Zondag. Mis. Kerkdienst. Veel gasten hier dan niet naar Taizé maar wel stukken vd mis op TV. Dan komt altijd het Onze Vader voorbij. Naast het Wees gegroet Maria is dit hét gebed voor de katholieken.
Voor oud-bisschop Muskens van breda het gebed dat hij in 4 talen bleef bidden tot hij in slaap viel. Dat is een gewoonte die hier is overgenomen, in Nederlands, engels, frans, duits en in het latijn.
De vorige paus heeft een geweldige hit gemaakt door het Pater noster in Latijn in een soort rap te zingen. (CD Abba Pater 1999). Geeft een kick om het nu in het latijn uit te spreken want die melodie blijft er onder hangen...










Onze vader, die in de hemel zijt,
Uw naam worde geheligd
Uw rijk kome
Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze zonden
zoals wij ook anderen hun zonden vergeven
en leid ons niet in bekoring maat verlos ons van het kwade. Amen.

Bovenste is de katholieke versie. De protestante, ook de oecumenische van Taizé, luidt anders na het dagelijks brood:
en vergeef ons onze schulden
zoals ook wij onze schuldenaren vergeven
en leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van de Boze. Amen.

Met broeder Jan, Arnold Bomans, de broer van Godfried, hebben we in de abdij van Zundert mid 90-er jaren naar een andere versie gekeken en die ook gebeden. Broeder Jan zei dat zelfs de paus, dezelfde vd rapversie, paus Johannes Paulus II, deze had ondersteund en betreft de bekoringen:
leid ons door alle bekoringen heen naar het geluk van uw engelen.....

Want bekoringen komen, engelen bestaan, dus laat ons door de bekoringen heen naar de engelen gaan....

zaterdag 6 augustus 2011

familie maken

Het is dit jaar helemaal raak met de gasten, onze familievrienden zoals we ze noemen. Het zijn mooie mensen van wie we allemaal een verhaal kunnen maken. Omdat ze ons verblijden, verslaan met boulen, ons iets leren, ontroeren, helpen en vermaken...

Een chambre d'hôte exploiteren vraagt erom je gasten als ware het je familie te ontvangen. Vandaar die familievrienden.

Deze week kwamen na 3 jaar de Kleipoels weer voorbij. Met Lieke en vriendin Nadeche. Drie jaar geleden staat nog heel helder in het geheugen hoe zij zich hier over het avondmaal hebben ontfermd. Moi uitgeteld omdat hij door een wesp gestoken, afgevoerd naar het ziekenhuis en weer net thuis de keukenacties zag. Michel als oud chef-kok en engelenhulp Karin, alert op al wat moet en snel. Zie nog hoe ze de eetkamer gebruiken om alles vh voorgerecht voor te bereiden en zo sneller uit te serveren. En hoe de entrecote buiten werd gesneden, zodat er altijd genoeg was. Want komen er meer, wat die dag zo was, dan krijgt iedereen iets minder en er is altijd genoeg, zo zei Michel.

Dit keer stond de boeuf bourguignon te pruttelen toen ze arriveerden. Het was nog niet duidelijk of we courgettesoep of pompoensoep zouden maken. Voor Michel wel toen hij de pompoenen zag. Dus werden er al ras twee geslacht voor 11 personen. Dit keer werden er eerst uitjes en knoflook gefruit. Vervolgens met koud water werd de soep aan de kook gebracht, met uit de tuin thijm, basilicum, peterselie, bieslook, maggie en dit keer laurier. Vervolgens alles aan de kook. Dan de laurier en de harde stukjes thijm er uitgevist. En gepureerd. Dan nog extra op smaak gebracht met wat bouillon en extra peper. Et voilà, een topkoksoep!

De boeuf pruttelde vrolijk verder in de heldere saus van wijn en bouillon. Dat zag Michel even aan en zei: hier gaan we familie van maken. In een aparte pan roomboter (met dank aan Bart en Cis die dat hadden achtergelaten). Die werd met bloem tot een kleverige substantie gemaakt. Vervolgens werd er nat vd boeuf bijgedaan en werd de substantie in de pan teruggedaan. Familie maken.... Het waterige nat beter gebonden, de uien, knoflook, wortelen, champignons en boeuf beter met elkaar verbonden, tevens mooier op smaak gemaakt, een heerlijker geheel. Familie gemaakt!

De dag erop de zalm tevoorschijn getoverd van 2,6 kilo. Weer in rap tempo werd de zalm gepocheerd met tuinkruiden, citroen, bouillon, wortelen. Het resultaat was een geweldig visgerecht. Met in een flash van 6 minuten nog een gesmoorde schotel vingervormige aardappelenstukkies (lekker zoete agatha's) met in blokjes gesneden courgettes uit de tuin. Dat alles prachtig vrolijk geserveerd!

dinsdag 2 augustus 2011

als een vrijmetselaar

In de jaren '90 vd vorige eeuw veel naar de abdij Maria Toevlucht in Zundert. Daar een 3tal keren een groep vrijmetselaars meegemaakt op hun jaarlijke retraite. Ze kregen toen gesprekken met de abt broeder Jeroen. Wat me van hen vooral is bijgebleven is "dat we onze mening geven, dat we niemand iets willen opleggen en dat het aan jou is om er al of niet iets mee te doen".
Dat spoort met "vat het niet persoonlijk op" vd 4 inzichten, tenzij het je past.

Al 40 jaar schrijf ik in dagboeken over dromen, strijd, relatieworstelingen, zin vh leven, familie, vrienden, waarhetomgaat... Vanaf mijn 25e was mijn gedachte om als het huis in de fik ging allereerst en zonodig alleen de dagboeken mee te nemen. Om later aan de kleinkinderen eea vd ouwe door te geven.
Daarom is dit bloggen begonnen. Met de drang om vooral aan de achternazaten verhalen en mijn meningen en ideeën door te geven.
Nu staat het ineens open en bloot op het worldwideweb. Iedereen kan dit lezen. Met dank aan Bart Buijze (www.missmarvels.nl), de' grote man op de foto hierboven, die me het systeem nader heeft uitglegd en met dank aan Karel Bokhorst, de bouwer van www.angebourgogne.com die me hierop gewezen heeft.

De schrijfsels zijn mijn bevindingen, meningen, voorzetten, hints die me zelf geholpen hebben. Aan de lezer de vraag om het te lezen zoals boven beschreven: als een vrijmetselaar...