vrijdag 29 juli 2011

De vier inzichten

Janneke, Fee en Gonzalo weer terug met de TGV naar Amsterdam. Tijd om stil te staan bij waar het om gaat en te herinneren wie wat nou weer te berde heeft gebracht.
De gasten, onze familievrienden brengen hun eigen wijsheden mee. Zo hebben we laatst Binus en Inge hier ontvangen, ouders van Marleen van Polle van ons Maria, dus echt familie. Er kwam een stortvloed aan vragen: "ben je gelukkig?" kwam vaak tevoorschijn in 4 dagen tijd. Wij leven hier dans le paradis dus dit antwoord was oui. Bij anderen ontlokte deze vraag een heel verhaal...
Ook aanwijzingen kwamen er, zoals "je gaat niet ergens vandaan, je gaat ergens heen" en "het was eerst een vlucht en het werd een bestemming". Zo kun je tegen hetzelfde op verschillende manieren aankijken...
Een boekje van Dom Miguel Ruiz passeert hier vaak de tafel en de gesprekken: De vier inzichten.
1. Wees onberispelijk in je woorden
2. Vat niets persoonlijk op
3. Ga niet uit van veronderstellingen
4. Doe altijd je best
Zo luidt het Tolteekse recept om een gelukkig en vrij mens te zijn.

Als je het even niet meer weet dan helpt het stilstaan bij die vier inzichten je op je pad naar geluk en welzijn...

donderdag 28 juli 2011

engel, zorg voor mij

Komt er bericht dat me droef maakt, tranen, iemand heen gegaan...

Daarna loop ik naar de brievenbus en vind deze engelenkaart en word weer blij. Een Spaanse engel van Judith uit den Haag. Voor haar is het een gegeven dat engelen deel uit maken van het leven.
Als ze werkt als juf komt de engel ook voorbij.
De engel vertelt de klas wie het kaarsje mag doven. Het kind dat heeft gedoofd heeft voor allemaal een engel gebracht voor de héle dag. Een engel voor Lisa op de schouder, een engel voor Koen enzovoort. Alle namen noemt ze dan. En natuurlijk zijn er dan kinderen die zeggen: "de mijne is net weggevlogen". "O, maar dan komt hij zo weer bij je terug".

Aan het eind vd dag zingt ze: " Engel van mij, zorg steeds voor mij, dag en nacht, vroeg en laat, totdat ik met u naar de hemel toe ga."

zondag 24 juli 2011

24 juli

24 juli 1991 Franciscus Maria van Gorp sterft.
24 juli 2002 Federica Martinez van Gorp wordt geboren.

Federica, Fee,
zei op Hemelvaart 2008 hier op het terras in Sailly op de vraag "waar gaat het om in dit leven?" Om geboren worden. "en dan?" groot worden. "en dan?" dood gaan.
Het hele leven in drie stappen.
Zo is 24 juli een dag om te gedenken en een dag om te vieren!
De zon schijnt, drie leuke gastenfamilies (voor de 3e keer hier) zorgen voor zichzelf en er zijn 4 puces in een straal van 30 km....
Vive la belle vie!

donderdag 21 juli 2011

genade

"werk met de genade mee" was de lijfspreuk van ons moeder. Die had ze van haar moeder en heeft ze ons doorgegeven. Het gaat erom je talenten te benutten. "Go with the flow" zouden we tegenwoordig zeggen.

Genade. Groot mooi woord. Gegund, gegeven, van hogerhand verkregen....
Mercy in het engels, grâce in het frans. Dit ademt iets van clementie, mededogen, een sfeer van compassie, de ander het leven gunnen.

Zo hebben we, kids, heel wat keren de wijze raad mogen horen bij onze bespiegelingen over het leven "werk met de genade mee". Ga niet teveel strijd aan, doe je voordeel met wat je hebt, wees tevereden met wat je gegeven is, we hebben het zo goed...

Zo overdenkend, bepeinzend (dat was het woord van onze pa) kwamen we uit op de zin:
"Als je niet kunt krijgen zoals je het wil, mag je het willen zoals je het krijgt."
Wil dat nog niet, dan bidden en vragen om genade...

woensdag 20 juli 2011

doorgeven

Een tekst die op www.angebourgogne.com staat gaat over geven. "Ons aller streven is te leven en het leven ons gegeven door te geven. dat is leven, geven". Deze woorden een aantal keren aan het graf uitgesproken als dank voor de gestorvene en troost voor de familie, laatstelijk bij ons moeder Omieke Lengs. Ja, 4 kinderen, 8 kleinkinderen, 2 achterkleinkinderen, 3 inmiddels, bijna 4...

Die tekst komt uit een boekje "Dood en leven" waarvan de gastenbroeder vd abdij in Zundert een leuke restpartij had, die ik mocht overnemen. De auteur Cor de Vries was de therapeut in de jaren '60 die de broeders van Maria Toevlucht met elkaar leerde spreken. De broeders immers hadden tot dan vooral door gebarentaal met elkaar gecommuniceerd.
Heel verrassend hoe veel in weinige woorden is door te geven.
Dat boekje inspireerde me om door te geven, vooral over waar het om gaat. Een stukje weten en invoelen is me in de loop der jaren met 12 ambachten en 13 ongelukken, schade en schande, vallen en opstaan toe gevallen. Ja toe-val!

Welnu, laat het vooral de goede ziel zijn die voortgaat...
Daar kunnen wij allen aan bijdragen door het goede door te geven.
Want dat is leven, geven, doorgeven...

maandag 18 juli 2011

onze pa

Weer zijn leuke gasten vertrokken en dan voelt het afscheid even weemoedig, alsof een familielid vertrekt. Het leven trekt verder, wassen (Marleen) en wat ruimen, klooien, mijn dingen, een stuk zaterdagkrant over de tour, mail bijwerken.
Nelson Mandela 93 vandaag. Johnny Kraaijkamp gaan hemelen, 86 jaar. Ruim een jaar ouder dan onze pa nu zou zijn geweest. Pa vertrok ineens, nu bijna 20 jaar geleden.
Mijn vader was mijn beste vriend. Tussen hem en de chauffeur in ging ik met de verhuiswagen van Valkenburg naar Goirle. Daar liep hij pijprokend te kijken hoe we voetbalden, soms deed hij mee. samen luisteren naar Paul Vlaanderen en naar de voetbalwedstrijd zondagmiddag op de radio. Samen de eerste TV-wedstrijd Duitsland-Nederland, samen naar Willem II.
Hij was er ineens met mijn moeder daar toen ik op de moterkap belandde van een auto. 11 jaar oud op woensdagmiddag op weg naar het voetbalveld achter de Albertus Magnusschool. Met de fiets te snel de weg over en knal. Niks, dank engel. Mijn broer moest getroost worden met een ijsje, die was nog meer geschrokken dan de boosdoener zelf.
Eén keer heb ik een pets van hem gekregen op de trap in Kerkstraat in Goirle omdat ik mijn zus, ons Marie, zoveel pestte en er nog brutaal over was ook, dik verdiende klap!
Samen met alleen pa naar de Brabantse tenniskampioenschappen (finalist)in Son op de dag dat Bobby Kennedy werd neergeschoten.
Samen met de familie zondagen toeren door België wat eindigde met een pint en een biljart. 's Nachts kwam hij mee doorzakken met de laatste schoolkameraden vd feesten bij ons thuis. Pa nam ons pubers, broer, schoonbroer, mij mee naar Normandië. Naar boerderijtjes kijken en heerlijk lekker lang tafelen in de restaurantjes daar...

Samen zoveel verder geleefd, beleefd, gereisd, gelachen, gehuild, gezien, gevoeld, bedacht, bediscussieerd en ondernomen...
Mijn vader, mijn vriend en held. Zijn ziel voedt me nog steeds. Ik brand de kaars en denk aan hem, aan ons, één grote familie...

zaterdag 16 juli 2011

4 levensseizoenen

Gister kwam er een vrolijke Vlaamse dame met haar dochter hier aan. Op reis van Zuid naar Noord met een tussenstop Taizé. Al rap aan de praat over het leven en de dood. Dan word ik geschat op toch zeker 70 plus. Dat scherpt de geest.

Inderdaad, de laatste kwart is nagenoeg aangebroken.
Het begint zo blij het leven als baby vertroeteld, peuter op weg naar school, de kleuter op school, het lagere en middelbare schoolkind op naar leerprestaties, amoureuze kennismakingen, sportieve ondernemingen, de lente vh leven.
Dan de leerschool vd leven, universiteit, werk, het meest wonderbaarlijke op deze aarde kinderen, zorg, nog meer werk, de "volwassen" belevenissen, de zomer vh leven.
Dan de grote krachten aan de slag, het echte werk, het toppunt vh kunnen, zo rond het 45e levensjaar, nog een laatste job of voort met dit werk en vervolgens langzaam afbouwen, kleinkinderen zien komen, de herfst vh leven.
Dan komen de pijnklachten, het wordt een hele handleiding, gebruiksaanwijzing om voort te gaan. We gaan als senioren nog meer letten op eet- en drinkgedrag, meer bewegen, de dagen zien te lengen. Elke dag ja een genade. Hopelijk tot de laatste ademtocht veel Licht, in de winter van ons leven.

Het gaat in blokkken van 20 jaar. Voor sommigen 25 jaar. Of sommigen krijgen een extra seizoen van 20 jaar. Er sneuvelen er immers zovelen voortijdig. Dus zijn er ook die de 100 jaar in goede gesteldheid weten te bereiken. De hele sterken tot ook voor hen de engel des doods komt en ons meeneemt, de wereld vd zielen in...

Voor nu, pluk de dag en maak er iets mooi van!

donderdag 14 juli 2011

Quatorze Juillet

14 juli, nationale feestdag. De Franse herdenken dat in 1789 de Bastille werd bestormd en de koning en koningin van hun troon werden gesleurd en naar de guillotine werden gebracht. Hoofden eraf, het volk aan de macht!
Dat feest begint hier al op de avond tevoren , de 13e Juillet, met un feu artificiel, een vuurwerk in het naburige Salornay-sur-Guye.
Wij stonden op de veranda het vuurwerk te schouwen, voor ons weer eens een feestmaal binnen vanwege de frisse avond. Met vrienden, buren, gasten aan een gezellige dis, muzikaal omlijst!

Op de 14e een regen van lintjes, te vergelijken met onze Koninginnedag. Muziekvoorstellingen in de dorpen en de steden, défilé's, op de Champs-Elysées groot vlag- en militair vertoon. Feest!

Op het platteland, à la campagne, zoals bij ons, een extra dag om te te pucen. Normaliter zijn de vlooienmarkten vooral op zondag maar de 14e juli zijn er extra.
De puces (vlooien) danwel videgreniers (lege zolders) zijn het spannendst Daar kun je echt koopjes vinden, glas-in-lood-ramen uit een 19e eeuwse kerk, prachtig aardewerk, sieraden, handwerkgereedschappen, zinken emmers, teilen, mooi koperwerk....
De brocantes (antiekbeurzen) zijn chiquer, daar moet je als handelaar je kunnen legitimeren en aantoonbaar je werk vd handel hebben gemaakt. De prijzen vd puces/videgreniers hebben hier er een 0 bijgekregen. Deze handelaren staan 's morgens als eerste bij de kramen op de puces om het later voor een tienvoud te kunnen verkopen in hun eigen stand.
Dat ondervonden onze gasten Judith en Dick met hun leuke koperen kandelaar voor € 3 gekocht op de puces in Sivignon en ongeveer dezelfde stond in Cormatin voor € 30 geprijsd. Dat is weer het leuke vd brocante, je leert de prijzen kennen en je eigen goed beter waarderen!
Dus op platteland, stad en dorp op pad naar de puces/videgrenier/brocantes via www.brocabrac.fr en www.vide-greniers.org.

dinsdag 12 juli 2011

middagviering

De zon schijnt. De Nieuwestegen, familiegasten waaien hier elk jaar voor een paar dagen aan op weg naar hun vakantie in Spanje. En als het kan elk jaar naar Taizé. Of ik meega, dat is wel zo gezellig, vinden ze.
Alles onder controle hier dus op tijd weg, om 11.50. Een kwartier later op Taizé, binnendoor via Flagy. Het is niet echt druk. Vorige week zondag nog auto's tot op het 3e parkeerveld. Nu konden wel al vooraan parkeren. Toch een veld verder staat de auto in de schaduw, het loopt weer naar de 30C.
Bij de deur vd kerk 2 jongens die de boekjes aan reiken, zo gaat het sneller dan een voor een pakken. We kunnen helemaal naar voren lopen, plaats genoeg. Het lijkt heel wat minder druk dan 8 jaar geleden, was daar toen ook op 11 juli, wel 1000 minder. Zit wel zo fijn én is niet zo warm.
We zitten ruim voorin, langs de buxushaag naast de broeders. Nog wel naast de voorzangbroeder blijkt later in de viering.

Zang. I'm sure I shall see the goodness of the Lord in the land of the living.
Hallelula.
Tekst "De Heer zegt: Kom terug, want ik ben vol genade."
Bede om ons open te stellen want er is volop barmhartigheid.
Stilte, meditatie. 10 minuten om het beste te wensen aan de mensen om me heen, in de kerk, Sailly, Bourgogne, in steeds grotere kring, zeker naar Nederland waar nog zoveel geliefden wonen...
En ademen, loslaten , het is weer vrij stil, mooi!
Zang. Wyslawiajcie Pana.
The kingdom of God is justice and peace and joy in the holy spirit.
Behüte mich, Gott, Ich vertraue dir, du zeigst mir den Weg zum Leben. Bei dir ist Freude, Freude in Fülle.
De broeders gaan, frère Alois voorop met 7 kinderen rondom hem.
Confitemini Domino, quoniam bonus, alleluia.
Zingend de kerk uit....
Heerlijk verfrist buiten.... Zon schijnt volop....
Een uur op de colline, de heuvel van de Taizé, weer een uur paradis genoten....
Taizéviering, een aanrader!

zondag 10 juli 2011

naar Taizé

Taizé. Daar zongen we liederen van in het Clemenskoor in Hilversum in de jaren '90 onder de bezielende leiding van Paul de Boer. Mocht ik naast Nico staan, de geweldige baspartij. Voelde me gedragen als die plek naast hem de mijne was. Daar heel wat zangles gekregen.
Zo zong ik in de tuin in de Mauritslaan in Hilversum solo als een meditatie: ubi caritas et amor, ubi caritas, deus ibi est. (Waar zorg en liefde is, waar vriendschap, daar is God).
In de tientallen herhalingen. Gevoel van broederschap, solidariteit, vrijheid... fraternité, égalité, liberté. Dat voelde al iets van richting la douce France.

Zo in 2001 en 2002 naar Taizé zelf getogen om te ervaren hoe daar gezongen werd. Een overweldigende ervaring. Zoveel mensen, zoveel jeugd, zoveel prachtig gezang. Fantastisch!!! Zoveel stilte met zeker 4000 mensen tesamen in één ruimte. Als God bestaat dan laat die zich hier in die église, kerk van Taizé ervaren...

Dan op 9 juli 2003 komt de grote ingeving. Hup nu naar Taizé. Die avond nog een lange avond doorgeschaakt met mijn makker Lauran op de Beekse Bergen, waar we woonden in de zomer. De volgende morgen de caravan uit de stalling bij de boer in Eersel. Onderweg in België langs de wasstraat en op naar Taizé.
Vandaag 8 jaar geleden, donderdag 10 juli 's avond met prachtige zonsondergang op Taizé aangekomen. Met het verzoek om daar te verblijven. Dat kon, maar slechts voor 3 nachten. Beter was het om zondag terug te komen adviseerde de broeder aan de balie me. Dan was een verblijf voor een hele week mogelijk.
Aldus voortgegaan naar de camping van Salornay-sur-Guye waar de poort slagboom al neer was gegaan. Buiten de poort was een mooi plekkie. Gearriveerd. Dicht bij Taizé.
Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om op zoek te gaan naar een huis. Dat was naast het bezoeken vd vieringen op Taizé het doel. Iets wat met de fiets te doen is, voorwaarde 1. En een ver uitzicht, une vue panoramique liefst, voorwaarde 2.

Die feestelijk gekleurde zonsondergangen maken je blij.
Rust, ruimte.... uitzicht, overzicht, ver zicht...

En als je weet wat je zoekt dan zult ge vinden, zoiets staat toch geschreven!? Zeker als de zoekcriteria helder zijn. Met de vraag om hulp en zegen op pad gegeaan. Alzo vragend rondgegaan en het paradis van Bourgogne, rondom Taizé gevonden...

Allez, zoekt, vraagt, bidt en gij zult vinden...

vrijdag 8 juli 2011

familiegeest

Familie. Onze ouders deden al hun huisraad van de hand eind 1952 en wilden naar Indonesië als lekenmissionarissen om daar te helpen in onderwijs en opbouw. Edoch, Indonesië kondigde een stop aan van Nederlanders. Wij bleven in Nederland.
Pa en ma hebben ons meegegeven om aardig, lief tegen elkaar te zijn, elkaar te steunen en te helpen, elkaar niet te laten vallen. En waar mogelijk er een betere wereld van te maken.

Daarbij heeft Onze Lieve Heer ons allen verschillende talenten meegegeven, zo kregen we mee, en daar dienen we respectvol mee om te gaan.
Waarachtig, oprecht leven, daar ging het om, zei onze pa in de emotionele momenten!

In die familiegeest gaan we steeds met elkaar om, de famille van Gorp. Met een warm hart en een luisterend oor en oog voor elkaar.
Dit jaar waren we voor de 5e maal bijeen in Sailly met Hemelvaart. De laatste jaren, 3 jaar sinds de jeudeboulebaan er ligt, gaan we boulen om de punten én de stijlprijzen. De ballen, les boules, rollen, wegketsen, zachtjes doortikken, bijleggen... Duidelijk en subtiel spel zoals bij het familieleven past.... én Bourgondisch genieten, la belle et bonne vie, dat ook !
In deze familiesfeer proberen we alle familie, vrienden, bekende en onbekende gasten hier te ontvangen in Sailly. Als ware iedereen een lid van de famille Ange Gardien. Ook al is het druk zoals deze dagen dat alles ineens vol lijkt te lopen en zelfs de caravans nodig zijn om eenieder te herbergen.

Moge het zo vrolijk familiair, broederlijk en zusterlijk, voort gaan... met zijn allen één grote famille...een betere wereld...

donderdag 7 juli 2011

Zen

De laatste weken leven we hier in Sailly alsof het alle dagen weekend is, no stess. Dat is niet zo moeilijk want er is hier rust en ruimte, tranquillité et espace. We worden hier wakker vh gebalk vd stieren, geloei vd koeien als hun jong zijn weggehaald, getjilp vd vogels, gekwaak vd kikkers. Op de veranda hoor je als grootste lawaai soms de koeien grazen in de wei.
Alles onder control, niks nijpt, alles loopt gemoedelijk en vriendelijk, het voelt zen.
Zen heb ik leren kennen als aanstaand vader met studie- en werkstress in 1973 door lessen te krijgen van Zuster Maria Smulders, een adept van Karlfried Graf von Dürkheim. Vanuit Hara het dragende midden, gelokaliseerd net onder de navel, werden we getraind om in lotushouding, een halve in mijn geval, te ademen. Lange inademing door de neus en uitademing door de mond. En de gedachten laten gaan, loslaten, concentreren op het ademen.
Op een weekend in Vogelenzang Bloemendaal dat jaar kon het ook andersom, inademen door de mond en samen met een ander uitademen door de neus met geluid, mmmmmmmmmmmmmmmmm, dat was een onvergetelijke, hemelse ervaring.
Later, begin '90 bij een Zentraining abdij Maria Toevlucht in Zundert bleek dat je ook gewoon mocht zitten op de hoge banken in de kapittelzaal, niks ingewikkeld op laag bankje of kussen als dat niet gaat. Dan de rug recht, de handen met de handpalmen naar boven op de knieën en ademen. De ogen geloken of als het echt druk om je heen is dan gewoon gesloten. En ademen. Als dan de adem vanzelf gaat dat zijn er momenten na de uitademing dat er tientallen seconden geen adem nodig is. Dat kan het gevoel geven in het walhalla te zijn. Zen.

woensdag 6 juli 2011

engelbewaarder

Engelbewaarder, beschermengel, ange gardien, guardian angel, Schutzengel, ángel de la guarda, koruyucu melek, engelbewaarder.... zonder deze was ik niet hier op deze aarde.

De eerste keer dat ik de engelbewaarder mij droeg was een van mijn allereerste herinneringen. Als 4jarige op een zonnige voorjaarsdag onderweg vd kleuterschool naar ons huis in Valkenburg. Die weg voerde over de veemarkt die er in 1956 nog wekelijks was. Ineens ploef kopje onder in een beerput midden op dat marktplein. En hup zo ineens er weer uit, alsof een engel me optilde...
Vervolgens de stinkende tocht naar huis. Daar stond moeder in de kraakheldere witte keuken. Ze was lief, niet boos. Al mijn kleren mocht ik daar laten vallen en ging in de ronde tobbe.
Vaak roepen we de heilige Antonius aan als we iets kwijt zijn.
"Heilige Antonius beste vrind, help dat ik mijn beurs/bril/sleutels/telefoon/etc weer vind" en jawel even zo vaak iets later komt dan het gezochte tevoorschijn.

Als katholieken bidden we vooral het "Weesgegroet Maria vol van genade" met de vraag om ons bij te staan in allerlei zware tijden.

Zo heb ik al jaren een verstandhouding met Antonius voor de verdwenen zaken en met Maria voor de zaken die om hulp vragen. Laat daarbij mijn oudste zus en haar man Maria en Antonius heten, dus da's extra hulp en genade.
Zo zijn we in de familie allemaal gezegend met de naam Maria, vader, moeder en hun 4 kinderen, hoewel wij deze naam Maria in onze profane wilde jaren '70 niet hebben doorgegeven.

Een 6tal jaar geleden kwam een heel persoonlijke beschermengel in naam tevoorschijn. In een lijst met allemaal beschermengelen. De hele dag een engel om mee te contacten en te communiceren!
De engel kan zomaar komen....
Vragen om hulp helpt....

dinsdag 5 juli 2011

danken

Daar sta ik dan 's morgens. Theewater staat op. De engel krijgt haar eerste ochtendkaars. En ik denk aan hen die het zwaar hebben, mijn nichtje die een nieuwe heup heeft, een vriendin wier man is gaan hemelen. Ik denk dankjewel dat ik er nog mag zijn, weer een dag, weer een genade.....

Zo bidden we 's avonds vaak met gasten.
Eerst de misdienaarsbel, gevonden op een puces, klingelen naar oost, noord, west en zuid, naar de hemel en naar de aarde en naar ons allen aan die eettafel.

"Dank voor deze dag.
Dank dat we er mogen zijn.
Dank dat we hier samen mogen zijn.
Dank voor alle hulp die we vandaag kregen.
Dank dat we aan deze rijke dis mogen zitten.
We vragen om macht en kracht voor hen die het zwaar hebben.
We vragen om de zegen voor deze maaltijd en voor ons allen!
Amen."

Et............ Santé !
Et.......bon appetit !
Et vive la bonne vie !

maandag 4 juli 2011

waar het om gaat

Bonjour!

Hier gaan we van start met de blog. Oorspronkelijk was de website www.angebourgogne.com vooral bedoeld om de vraag WAAR HET OM GAAT in dit leven te beantwoorden op velerlei manieren.. Dat is terug te vinden onder de kop Inspiratie van de site. Toch blijven vele mooie gedachten onbeschreven. Vele schone teksten komen voorbij in de gesprekken met de gasten hier op Ange Gardien.

Prachtige foto's passeren ons en verdienen het om doorgegeven te worden. Reden genoeg om te gaan bloggen.
Gezocht naar een passende titel voor onze blogonderneming. Dan springt de reis naar wijs uit. Dat is de opdracht van elke dag, iets op te steken, wijzer te worden...

Elke ochtend hier is de eerste gang naar de waterketel voor de thee, dan de theelichtjes op de 2 engelen in de salon ontsteken en dan naar de grote tafel om de dagteksten om te slaan kalenders van Taizé, van engelenwijsheid, Indiase en Oosterse wijsheid en van Spirit vh mediapastoraat om te slaan. Elke dag sprankels hier om de geest te voeden en de gedachten in gevleugelde sferen te brengen.
Dat die sprankels voor elke dag her en der aan elkaar doorgegeven mogen worden...
Dat we elke dag mogen gaan met de engelen...

Elkaar dragen, verdragen en verder dragen, onderweg elkaar verlichten... op naar het ultieme Licht...