Hannamaria, zijn buurvrouw, naast hem in de cabine.
Het kost even wat steken maar dan gaat de bak omhoog.
Een prachtige hoop hout wordt geworpen, een pro-blema!
Dan is het half twaalf in de morgen.
Vraag ik wat te drinken, een café ou un cou?
Dan prefereert Alain de cou, wat open is: witte wijn dus.
Michel, mijn buurman hier, antwwoordde op de vraag om koffie,
zelfde tijd: "mais Joep, nous vivons en France".
Dus getoast wijn met koffie, er moet nog gestapeld worden!
De hoeveelheid lijkt mee te vallen, slecht 8 m3 te betalen.
27,50 per m3, da's 17,50 minder dan de buurman hier rekent.
Dit hout heeft wat langer nat gelegen, dus meer losse schors.
Hele flinke zware brokken erbij, net zo'n hoop als in augustus.
Daar deden we met 4 man 2 uurtjes over in de hete zon.
Langzaam begonnen, lekker in het zweet al snel.
Mattie zegt dat ze in 1,5 uur 4 m3 naar binnen kruit.
Dus dat moet mij ook lukken, rustig werpen en dan stapelen.
Maar na 3 uur aanpakken ben ik er nog lang niet....
Bijna de helft ligt er zowat in en vandaag weer voort...
De zon schijnt, 12C, binnen de kachel, buiten het zweet.
Deze hoop wordt weer geslecht zoals alles zijn plekkie krijgt.
Gewoon beginnen en doorbuffelen, dankbaar met hulp die passeert.
Zou het niet willen, dan zou ik hulp gaan vragen....
Oud worden is ook slimmer worden....
Hoewel, van sommigen zeggen ze: hoe ouder hoe zotter....
Allez, laat het dan een slimme zot zijn!
