zaterdag 18 februari 2012

alles is zo dichtbij

Onderweg, reizend met BVN is het vaderlandse nieuws dichtbij.
Zodoende bonkt nu ons republikeins hart oranje mee met Hollande.
Dat alle schepen in de goede haven mogen stranden, landen...

De wereld is een broeinest van verwikkelingen.
Naast ons hier ligt Griekenland waar de Turken meewarig over doen.
"Hoe vaak en hoe lang blijft je je buurman helpen?"
De Turken zijn zelf zo druk dat ze geen Griek willen steunen.

Aan de andere kant ligt Syria, waar de wereld over heen valt.
Duizenden vluchtelingen zoeken in Turkije hun veiligheid.
In Homs wordt het volk beschoten door de leiding...
Dan is het hier een oase van vrede, zo lijkt het.

De Turken werken hard volgens de reisleiding, tot wel 16 uur per dag.
Zeker in het toerisme, de eerste bron van inkomsten in Antalya.
De tweede is de groenten- en fruitteelt, vooral tomaten.
De 3e is de textielindustrie, prachtige merkkleding, net echt.

Voorts werkt veel volk in de straten om het schoon te houden.
Polis, politie vriendelijk aanwezig, het voelt aan als law and order.

Een groot plezier zijn de speeltoestellen.
Eerst een wandeling van een half uur langs de kust.
Dan een 10tal toestellen, elk 100x doen, ook een half uur.
En weer terug, zo is het een flink sportief verblijf.
Gelukkig is de masseur in de hamam sterk en bedreven.
Door hem zijn de schouderspieren weer los gemaakt.
Want 100x je eigen gewicht omhoog drukken is wat zwaar...
Dat was eergister, na vanmiddag roept nu de hamam weer...